Miedź w żywności

Miedzi - element grupy pobocznej układu okresowego System- zawartego w organizmie w bardzo małych ilościach, a jest on zaangażowany w niezliczonych procesów biologicznych - w reakcji redoks w syntezie hemu i (i, odpowiednio, hemoglobina) w procesach wzrostu i rozwoju. Reprezentowane miedzi w pokarmach szeroko, jego bogate owoce i warzywa, zboża i produkty zwierzęce.

Biologiczna rola miedzi

Porozmawiajmy więcej o biologicznej roli miedzi. W organizmie zdrowego dorosłego zawiera do 100 mg miedzi - bitowego (zwłaszcza w porównaniu z wapniem, na przykład), ale w żaden sposób nie ogranicza istoty i znaczenia miedzi do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organów i układów.

Wideo: niedobór miedzi. Jak się nie starzeją. Simtomy, przyczyny i leczenie

Jaka jest główna rola biologiczna miedzi? Mikroelement należy ogromna ilość koenzymy (część niebiałkowego układu enzymu), które mają wpływ na przebieg prawie wszystkich procesach fizjologicznych. Enzymy zawarte w kompozycji zawierającej miedź, są bezpośrednio zaangażowane w metabolizm żelaza, a w konsekwencji do syntezy hemu, cząsteczka, która jest częścią strukturalną cząsteczki hemoglobiny.

W przypadku obecności miedzi zwiększa odporność tkanki do niedoboru tlenu, miedź jest częścią układu enzymów uczestniczących w syntezie osłonek mielinowych włókien nerwowych, miedź jest odpowiedzialna za wykorzystanie fosforu i ułatwia usuwanie fosforanów pochodzących z osocza krwi w podwyższonej fosforu do organizmu (co jest szczególnie ważne dzisiaj gdy przemysł spożywczy dodaje fosforanów w niemal wszystkich produktów spożywczych), co ma pozytywny wpływ na metabolizm wapnia i fosforu.

Wideo: Gdzie Cynk zawarty

Żywnościowy zawierający miedź zwiększenia odporności immunologicznej organizmu: nawet minimalne stężenia miedzi ma działanie bakteriostatyczne i procesów zaangażowanych w metabolizm kwasu askorbinowego. Wpływ na procesy odzyskiwania miedzi, wzrostu i różnicowania się tkanek pozwolić na wykorzystanie tego elementu w leczeniu wielu chorób. W szczególności, maść na bazie miedzi stosuje się w patologii skórnych jak miedź ułatwia gojenie się wrzodów. Należy zauważyć, miedź i wpływ na metabolizm węglowodanów - element aktywny o działaniu hipoglikemicznym wzmaga działanie insuliny.

Zapotrzebowanie organizmu człowieka w leczeniu objawów niedoboru miedzi i nadmiar mikroelementu

Dzienne zapotrzebowanie miedzi jest niewielka - z rzędu 1 mg zgodnie z niektórych źródeł, liczba ta wzrośnie do 5 mg. Zwiększony popyt na miedź podczas ciężkiej choroby, alkoholizmu, laktacji i podczas ciąży.

Dzieci poniżej 5 roku życia powinny otrzymać około 20 mcg miedzi na kilogram masy ciała. Po 5 latach zapotrzebowanie wzrasta do 200 mikrogramów na kilogram, a dzieci w wieku powyżej 10 lat powinny otrzymać od 300 do 500 mikrogramów na kilogram. Nieco wyższa niż potrzeby młodzieży, którzy są aktywnie zaangażowane w sport.

Niedobór miedzi w diecie jest obarczona przede wszystkim rozwój niedokrwistość, zmniejszenie zaburzeń odporności centralnego układu nerwowego, wątroby, skóry i układu mięśniowo-szkieletowego. Z nadmiarem pierwiastków śladowych, głównie wątroby i centralnego układu nerwowego cierpi jednak z odpowiednią dietą, nie są zagrożone przez jakiegokolwiek niedoboru miedzi lub nadmiarem niego.

Pokarmy zawierające miedź

A wszystko dlatego, że ten pierwiastek śladowy jest reprezentowana w niemal wszystkich produktów spożywczych. Najbardziej bogate w miedź i mięsa (wołowina lub wieprzowina wątroby), a także wątroby dorsza i owoce morza (małże, ostrygi, krewetki, wodorosty) produktów ubocznych.

Zawartość miedzi w produktach spożywczych, które są obecne na naszym stole na co dzień też jest wystarczająco duża. Miedź zawarta w praktycznie wszystkich owoców i warzyw, dużo w nim gryki i płatki owsiane, roślin strączkowych, ziemniaków i jabłek, grzybów i orzechów, czekolady i kakao. Dużo miedzi w nasionach dyni w otrębach pszennych i otręby chleba, w kapusta, marchew, itp Jak widać, możemy łatwo uzyskać odpowiednie ilości pierwiastków śladowych z regularnej diety i sztucznie zwiększyć jego udział w diecie jest mało celowe.