Osteochondritis dissecans

Osteochondritis dissecans - aseptyczna martwica (zgorzel) znajduje się w pobliżu obszaru kości chrząstki stawowej, w którym fragment chrząstki i kości bazowego oddziela się i przesuwa się do wspólnej komory. Taki fragment może być stabilne (stałe), słabo przymocowane lub niestabilnych (całkowicie oddzielić). W tym ostatnim przypadku to się nazywa wolny ciało.

Najczęściej dotyka kłykcia kości udowej, ale możliwą Osteochondritis nadgarstka, stawu skokowego, nałokietniki, w rzadkich przypadkach - kość piszczelowa i rzepkę. Osteochondritis dissecans wewnętrznej kłykcia kości udowej jest również nazywany chorobą Koeniga i rzepki - choroba Leuven.

przyczyny

Wielu ekspertów uważa, że ​​choroba prowadzi do powtarzających się drobnych urazach powstałych w wyniku intensywnego wysiłku fizycznego podczas treningu sportowego. Z tego powodu większość sportowców cierpi na Osteochondritis dissecans.

Choroba występuje u osób, które nie są związane ze sportem:

• u dzieci młodszych niż 9-10 lat (juvenile Osteochondritis dissecans)
• u osób dorosłych do 50 lat bez widocznej przyczyny (choroba kryptogenna).

Czynniki przyczyniające się do rozwoju choroby

• Dziedzicznej predyspozycji.
• Zaburzenia kostnienia kości w miejscu.
• Ostra okluzja naczyń (zator), które dostarczają krwi określonego fragmentu kości.
• Różne sporty: strzelanie, tenis, golf, piłka nożna, baseball, gimnastyka, podnoszenie ciężarów, pchnięcie kulą, zapasach. Czynnik ten przyczynia się do rozwoju martwicy Osteochondritis z łokcia.

mechanizm rozwoju

W normalnych powierzchnie stawowe kości są pokryte elastyczną, gęsty i gładkiej szklistej chrząstki, kości pozwala na poślizg podczas przemieszczania się względem siebie bez przeszkód. Z następuje rozwój osteochondroza martwicy okluzji (zamknięcia prześwitu skrzeplina) naczyniu dostarczania części kości. W efekcie, energia jest zakłócony się na tym fragmencie i tworzy regionowi chrząstki aseptycznej martwicy.

Po pewnym czasie, martwe skórki chrząstki off, przesunięte do stawu i tworzy wolną wewnątrzwspólnotową leżące ciało, które nazywa się „wspólne mysz”. Uznano, że taki fragment po ruchów pomiędzy powierzchnią kości i powoduje blokadę (zagłuszania). Traci płynność i powoduje przeciążenie traumatyczny połączenie, prowadzące do zapalenia kości i stawów (pokonać wszystkie elementy stawu: chrząstki, kości okolohryaschevogo porcji, kapsułki, więzadeł i okołostawowe mięśnie).

Klasyfikacja (krok)

1. W pierwszym etapie chrząstki w uszkodzeniu jest zmiękczona, ale nie ma wyraźnych granic. O X-ray wykrycia martwiczych korpus owalnego (wygląda na części uszczelki tkanki kostnej), która jest oddzielona od zdrowych kości taśm wybielających. Na tym etapie pacjent odczuwa ból trochę niejasne bez konkretnej lokalizacji i dyskomfortu.
2. W drugim etapie istnieją wyraźne granice uszkodzenia chrząstki, ale nadal pozostaje nieruchomy. Promieni X pasmo światła, rozszerza się uszkodzonego fragmentu naruszenia integralności płyty zamykającej. Pacjent zaczyna pojawiać zjawisko zapalenia błony maziowej (zapalenie błony maziowej, znamienny tym, ze wzrostem jej wielkości) i umiarkowanej ból stawu.
3. W etapie trzecim części chrzęstnej zaczyna się przesuwać i poruszać się na kilka milimetrów w stosunku do podstawowej kości pozostaje połączona z nim. Na rentgenowskie wykazały część zgorzel są częściowo oddzielone od kości. Pacjenci odczuwają ból, zauważył „zatarcia” i kryzys w stawie.
4. W czwartym etapie fragment podchrząstkowej kości i chrząstki jest całkowicie oddzielone i zaczyna poruszać się swobodnie w jamie stawu. Miejsce, z którego oddziela się „mysz”, są kraterowatych wgłębieniem. Na rentgenowskiej wyraźnie pokazuje dostawowe wolne ciała, wygląd i kształt zależy od czasu istnienia w jamie stawu.

Wideo: Najgorsze szkody w gimnastyce. Osteochondritis dissecans

Ostatnio stały się „mysz” te składają się z jasno określone części chrząstki i kości. ciało dawna „run-in” mają zaokrąglone zarysy, a ich powierzchnia jest pokryta welonem chondroid.

Ból u pacjenta w ciągu ostatnich etapach Osteochondritis martwicy jest zwiększona, ale blokada pojawiają się rzadziej. Objawy zapalenia błony maziowej stają się jeszcze bardziej widoczne.

objawy

1. Nieznaczne bóle ból stawu i dyskomfortu, które są amplifikowane w ruchu i obciążenie. Występują one głównie w godzinach wieczornych. Z biegiem czasu, ból staje się bardziej intensywna.
2. Niewielki obrzęk i tkliwość nieostre.
3. Objawy atrofii (zmniejszenie objętości) mięśni na skutek zmniejszenia obciążenia stawu.
4. Po utworzeniu „mysz” stawowej (oddzielenie martwiczych części) i zamknięcie odbywa się w chorobowo wspólnego załamania powodu obecności przeszkody na połączenie przesuwne powierzchni względem siebie.
5. Zmniejszenie zakresu ruchów z powodu utraty maksymalnie do wyprostu i zgięcia stawu. W początkowych etapach tego objaw występuje ze względu na wzrost mięśni, które stabilizują połączenie, w zaawansowanych przypadków wykroczeń drogowych jest spowodowane zmianami w budowie anatomicznej powierzchni kości.
6. Zaklinowanie stawów (zator) występuje z powodu naruszenia ciała kości. Towarzyszy ostrego ostry ból. Ruch staje się niemożliwe.
7. Objawy przewlekłego zapalenia błony maziowej: obecności płynu w styku, określonej przez obmacywanie badaniu. Akumulacja wysięku może być wyraźnie widoczne w zmianach na kolana, łokcia, nadgarstka i małych stawach kości. Ramię i kostka wysięk dość trudne do zidentyfikowania, a stawu biodrowego jest możliwe tylko podczas specjalnego badania.
8. Pacjenci cierpiący na Osteochondritis dissecans stawu kolanowego podczas chodzenia ulgę znaleźć w zewnętrznym rotacja (obrót) stóp. W tym przypadku, gdy ból zwiększa wewnętrzną rotację podudzia i stopy rozszerzeniu SLOW (pozytywny wynik testu Wilson).

diagnostyka

Badanie rozpoczyna się od konsultacji z lekarzem, który bada historię, pyta o dolegliwości pacjenta, czasu od wystąpienia objawów i czynników wyzwalających chorobę. Następnie, badanie fizykalne: inspekcja, badanie palpacyjne, badanie uszkodzonego ruchomości stawów. Aby wyjaśnić diagnostykę przy użyciu jednej z następujących metod:

• Rentgenowskie - najbardziej niedrogie i dostępne metody diagnostyki. Zdjęcie jest robione w dwóch klasycznych projekcji: boczne i przednio-tylnej. Kiedy Osteochondritis dissecans kolana x-ray odbywa się przez porównanie i zdrowie stawów. Czasami martwicy w miejscu widocznym na radiogramie, ale mały rozmiar nie może być zauważony, dlatego, bez zmian w obrazie nie dają podstawy do wykluczenia diagnozy.
• Scyntygrafia - radiozotopnoe scyntygrafia kości, co pozwala zdiagnozować chorobę na wczesnym etapie. Radiofarmaceutyk wprowadzono do ciała, mający zdolność do blokowania w kości szkieletu. Proces akumulacji czynnika radioaktywnego w tkankach kości (uszkodzonego obszaru w obrazach pojawia się jako „hot”) komory badanej przez kamery gamma modyfikacja licznika Geigera i wychwytywanie najmniejszą dawkę promieniowania. Dlatego do badania można podawać niewielkie ilości substancji radioaktywnych, co czyni metodę prawie bezpieczne dla pacjenta.
• Artroskopię - metoda, z dużym stopniem niezawodności ustalania położenia, głębokość etapie i obszaru uszkodzenia kości i chrząstki. Jest on stosowany w celu określenia progresji uszkodzenia chrząstki.
• Tomografii komputerowej (CT) przegubu. To określa głębokość, obszar i lokalizację dotkniętego wadą kostno kostnego.
• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), które jest wykonane z kontrastem dożylnie lub śródstawowego do krwiobiegu i gromadzi się w różny sposób w uszkodzonym i zdrowej tkanki chrząstki i kości. Kontrola odbywa się za pomocą fal elektromagnetycznych. Obrazy wyświetlane w postaci wzdłużnych i poprzecznych części ciała ludzkiego. bardzo pouczające metoda jest bezpieczna, pozwala zidentyfikować chorobę na wczesnym etapie, aby określić stopień przemieszczenia chrząstek i wielkość jego klęski.
• Endoskopowa diagnostyka. Stosując tę ​​metodę, można zobaczyć całą wspólną strukturę przy użyciu endoskopu włożonej w jego wnętrzu.
• Ultradźwięki, dostarcza obrazów w ruchu. To sprawia, że ​​możliwe jest określenie dostępności fragmentów wewnątrz złącza oraz stopień odporności chrząstki.

leczenie

Wybór leczenia zależy od wieku dissecans, scenicznych i forma Osteochondritis. Zadanie - aby zmniejszyć ból i przywrócić wspólną powierzchnię i zmniejszyć ryzyko dalszej degeneracji struktur. Istnieją dwa sposoby leczenia:

• Konserwatywne korzystny do leczenia młodych pacjentów, a po zakończeniu wytwarzania odzyskiwania kłykcia kości zachodzi do końca.
• Operacyjne przypisane dorosłych, którzy wymagają korekty jako naturalny sposób do odzyskania połączenia nie może.

leczenie zachowawcze

Celem - aby pobudzić procesy regeneracyjne w obszarze zagrożonym. I kłykcia stawu regeneracja musi nastąpić przed zakończeniem wzrostu kości. Przebieg leczenia - 10-18 miesięcy.

W tym czasie pacjent jest zalecana porzucić sport i całkowicie wyeliminować obciążenie uszkodzonego stawu (immboliziatsiya użyciu ortezy lub gipsu), jako wada subchondralna kości pociąga za sobą destrukcję chrząstki. Dlatego też, gdy Osteochondritis dissecans od stawów kończyn dolnych pacjenta spacery z kulami, opierając się na swojej zdrowej nodze przez 1-2 miesięcy.

Wideo: choroba Koeniga

Przepisać leki, które stymulują odzyskanie chrząstki stawowej i poprawy odżywiania i leki sercowo-naczyniowe. Po zmniejszeniu leczenia bólu obejmują terapię fizyczną składający się z nie mocy (tlenowe) ruchu, który zapewnia uniknięcie bólu, w trakcie realizacji.

W czasie leczenia kontrolowania przepływu procesów regeneracyjnych w uszkodzonych obszarach pacjenta okresowo wysyłane do skanowania radioizotopu. Uzyskane dane są wykorzystywane w celu dostosowania planu leczenia.

Wideo: Artroskopia stawu barkowego psów

Ponowne pojawienie najmniejszych objawów lub oznak postępu Osteochondritis dissecans na rentgenowskich wskazuje na potrzebę uniknięcia naprężeń na styku, ale przez dłuższy okres. Często młodzi pacjenci, zwłaszcza młodzież, tracą cierpliwość, więc leczenie nie prowadzi do oczekiwanego rezultatu.

Leczenie zachowawcze nie jest skuteczne u pacjentów dorosłych oraz w 50% przypadków dla młodych ludzi. Zgodnie z zeznaniami tych pacjentów oferują zrobić operację.

interwencja chirurgiczna

Operacja jest wskazana w następujących przypadkach:

1. Całkowite zamknięcie strefy wzrostu nasadowej (wreszcie tworzy kości). Ten odczyt jest ważne dla wszystkich osób dorosłych.
2. Nieskuteczność leczenia zachowawczego u młodych pacjentów, którzy prowadzą wszystkie wizyty lekarskie (w tym wspólne ograniczenie mobilności).
3. Zapisywanie zmian zwyrodnieniowych w stawie lub zysku, wykryte w MRI lub RTG.
4. Wystąpienie lub utrzymanie części ruchomej, pomimo terapii zachowawczej.

Chirurg dobiera jedną z dwóch metod leczenia w zależności od stadium choroby: wolny korpus przyłącza się do miejsca, z którego została oddzielona lub usuwa go, a następnie w procedurze odzyskiwania oderwanie miejscu wykonywane jest chrząstka (hondroplastika). Zastosuj kilka jego odmian:

• System hondrogayd
• (Wiercenie Artroskopowe uszkodzenia) tunelizacji,
• mozaiki hondroplastiku (bloki autologiczne kostno-chrzęstne)
• okostne przeszczepy.

Istnieje kilka rodzajów działań:

1. W stadium choroby, gdy fragment stacjonarnej powierzchni stawowej i jeszcze nie zaangażowanych w procesie patologicznym (nieuszkodzoną) oraz obecności małe (mniejsze niż centymetr) oraz pół-przesuwanie oddzielonych części, tunelowanie prowadzi się, w wyniku której są utworzone kanały. W ich przez kość subchondralna mogą rosnąć naczynia.

Jeśli wzrost kości nie jest jeszcze zakończona, że ​​po tak szybkim sposobem zaczyna się ran i doskonalenie w 80-90% pacjentów oraz u pacjentów z zamkniętych obszarów wzrostu - w 50-75% przypadków. Taka operacja jest proste i skuteczne, ponieważ przeprowadzane artroskopowo (przebicie po długim 2 do 1 cm).

Wideo: warstwy głowy kości ramiennej Osteochondritis

2. Jeśli fragment jest częściowo poruszający (zaworami), operację prowadzi się w zależności od stanu kości. Najpierw wycięto tkankę łączną, która łączy kość na miejscu chrząstki kostnej. Następnie, z niewielką wadę we fragmencie kości jest ustalony na swoim miejscu. W przypadku stwierdzenia, na kość subchondralną poważne wady, przed jej część mocującą chrząstki jest zmniejszona autologicznym.

Mocującej przecinania do wytwarzania tkanki kostnej za pomocą wchłaniane kaniulowano gwoździe lub wkręty (typ kompresji Hg). Operacja ta odbywa się poprzez nakłucie dwie długości 1 cm (artroskopii).

3. Dużych fragmentów (większych niż 2 centymetry kwadratowe) jest wiercony lub dokonać mikropęknięcia, co wymaga zamknięcia ubytku chrząstki włóknistej. Operacja ta daje słabe wyniki. Po prostu usunięcie części prowadzi do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów. Spróbuj też do przeprowadzenia implantacji chondrocytów i własnej kultury mozaiki hondroplastiku.
4. Wolne ciało dostawowe mniej niż 2 cm kwadratowy lub rozdrobnionym kości z obecnością trzonkiem usunięta bez wątpliwości. Większe ciała śrub mocujących do miejsc, z których zostały oddzielone. Jeśli nadzieja topnienia jest niewielka, są usuwane, a strefa rozdzielania jest wypełniony fragmentem systemy typu hondrogayd lub dokonać mozaiki hondroplastiku.

Po zabiegu, złącze jest unieruchomiony, stopniowo zwiększając obciążenie. Polecam wykonywania izometryczny (statyczny) ćwiczenia na napięcie mięśni. Po osiągnięciu maksymalnego obciążenia może rozpocząć trening mięśni i koordynację ruchów. Sport z wysokim ryzykiem wystąpienia szkody jest dozwolone tylko jeden rok po zabiegu.

Rokowanie jest bardzo korzystne. W przypadku braku leczenia martwicy osteochondroza to trwa przez dłuższy czas (powyżej 3 lat) i prowadzi do rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów (degeneracji i degeneracji całego stawu). Powikłanie to może rozwinąć się podczas przejścia terminowego odpowiedniego leczenia. Słabe wyniki choroby występuje u 5-40% przypadków.

Co lekarz traktuje

ortopeda