O psychiatrii

Niedawno przeczytałem ciekawy artykuł, w którym praktykujący psychiatra pisze o tym, dlaczego nie skorzystać leczenie psychiatryczne.

Wideo: Eric Berne - Poznaj siebie. O psychiatrii i psychoanalizy. Część 3/3 (audiobook)

Chciałbym podzielić się swoimi doświadczeniami. Jako student pracowałem jako sanitariusz w domu wariatów. I pracował przez okres jednego roku. W klinice nie było całkiem normalne - Pacjenci pojawił się tam na mocy postanowienia sądu. Gwałciciele, mordercy, złodzieje, narkomani, którzy mają zaburzenia psychiczne lub zaburzenia te udawali, że został znaleziony. Warunkowe, można zrozumieć, jest wyjątkowy. żyli na tych samych pojęć, jak w okolicy. Dla porządku w biurze spotkaliśmy - personel szpitala i pacjentów, aby pomóc nam z komory roboczej. Komora robocza dostał tych pacjentów, którzy byli bardziej odpowiednio, mogą uspokoić innych pacjentów, jeśli to konieczne. W zamian otrzymują dodatkowe przywileje i dość swobodnie mogą poruszać się po biurze.

Z tych moich lat mogę jeszcze mówić, ale teraz chciałbym podzielić moje obserwacje i wnioski z czym:

Film: Po raz pierwszy prawdę o psychiatrii w Odessie

1. Nie znam maniaka na ulicy. W amerykańskich detektywów, że zabójcą jest najprawdopodobniej od kogoś nikt się nie spodziewał. Tak - w życiu takie same. Na początku mojej pracy, uwielbiam rozmawiać z jednym z pacjentów. Mały człowiek 50 lat, dobroduszny, z lekkim brzuchem. Spokojna i rozsądna, edukacja była jak architekt. Wiarygodny facet, naprawdę inspiruje. Sympathy powoduje. Potem dowiedziałem się, że był tu za gwałty na dzieciach. Inny przykład - młody człowiek, artysta z komory roboczej. Nawet lekcje rysunku dał mi (to było niemożliwe, oczywiście, do komunikowania się z pacjentami, ale nuda robi swoje). Okazało się, że została brutalnie zamordowana i okradziony taksówkarzy. Wy te potwory nie w przeciwieństwie do zwykłych ludzi.
2. Pracownicy nie różnią się od pacjentów. Nie wiem co to jest podłączone. Być może fakt, że gdy mamy do czynienia z ludźmi, którzy są chorzy granica skasowane. Co było kiedyś sądzono tabu lub po prostu dziki, stopniowo staje się normą. Ty nawet nie masz czasu, aby to zauważyć. „Robią to, dlaczego nie mogę?” Człowiek szybko przystosowuje się do warunków i personelu i pacjentów Słyszałem fraz jak: „Czy wiesz, że choroba psychiczna zaraźliwe?” Myślę, że zakaźny nie jest chorobą psychiczną i jest zaraźliwy styl życia i wzorce zachowań. Zmieniono środowisko - zmieniony człowiek. Wśród tych, którzy mają częsty kontakt z chorymi, szczęśliwy i zadowolony nie było życia. Ile Rozmawiałem pielęgniarek i pielęgniarek - prawie wszystkie nie były bardzo szczęśliwy w swoim życiu osobistym. Zrobiłem dwa lata „odpadów” po pracy w tym miejscu, a skala przemieszczenie wartości skorygowane jeszcze dłużej.
3. Jeśli wziąć każdą osobę i umieścić go do szpitala psychiatrycznego, on zachorują. Powody, moim zdaniem, są takie same jak w poprzednim akapicie - zmienić otoczenie. Poza tym - nie można udowodnić, że lekarze są zdrowe. Każdy pacjent mówi te same słowa, jak ty. Wszystkie te słowa lekarz ma odpowiedź. Nie przebić tej ściany. Jesteś chory, nie ma domniemania niewinności. Być może dlatego, że było tak łatwe do utrzymania w sowieckich lat w domu wariatów więźniów politycznych. Poza tym - zdrowi ludzie prawie nigdy nie zdarza, niemal wszystkie mają te lub inne odchylenia. Wniosek jest prosty - nie wchodzą z powrotem, aby uniknąć go w każdy możliwy sposób, ponieważ aby dostać będzie znacznie trudniejsze niż dostać się do szpitala.
4. Psychiatrzy nie traktować ludzi. Co sześć miesięcy, odprowadzane gdzieś 3-5 z 90 pacjentów na oddziale, w którym pracował. Spośród tych pacjentów, prawie wszyscy wrócili do działu - niektóre szybko, niektóre dłużej, ale większość wróciła. I wszyscy o tym wiedzieli. Szanse były tylko te na wolności czeka krewnych i przyjaciół. Więc pobyt w szpitalu i to było łatwiejsze, a poza szpitalem mogą prowadzić normalne życie. Ale psychiatrzy nie są winni

Około tak. Mogę wrócić do tego tematu, ale na razie.