Spondylarthrosis kręgosłupa lędźwiowego

Określenie „spondiloartroz” składa się z dwóch greckich słów: spondylos, co przekłada się na kręgu, i arthron, czyli połączenie. Jest to zapalne, przewlekłe choroby zwyrodnieniowe, dystroficznych, co wpływa międzykręgowy przegub (dyski międzykręgowe i stawów międzywyrostkowych rodzaju).

Kiedy spondyloarthrosis lędźwiowego w proces zaangażowane nie tylko kręgi i chrząstki międzykręgowy (dysków), ale więzadeł i okolicznych stawów (okołostawowych) mięśnie.

Choroba rozpoczyna się od niszczenia chrząstki. Następnie patologiczne zmiany mają wpływ na obszar stawów i kości kręgów procesów zwyrodnieniowych, które występują powstawanie kostne.

Odróżnić spondylarthrosis pochodzenie pierwotnego i wtórnego. Spondylarthrosis podstawowej etiologia nie jest w pełni zrozumiała, tak jak choroba rozwija się na tle względnej stabilności procesu w stawach. O wtórnym spondyloarthrosis powiedzieć, gdy istnieją zwyrodnieniowe i zapalne zmiany w stawie z różnych urazów, zaburzeń metabolicznych i innych.

Choroba występuje częściej u osób w średnim wieku i starszych. Młoda spondiloartroz często „kontynuacja” z wcześniej rozpoznaną wad wrodzonych szkieletu, lub może być spowodowane urazami i sportu.

Taktyka leczenia patologii tej preferencji jest podana do metod terapii medycznej, fizjoterapii i gimnastyki, wśród zajęć sportowych jest szczególnie efektywne pływanie.

Rokowanie jest ogólnie korzystne.

Przyczyny i mechanizm rozwoju

Głównymi przyczynami rozwoju zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie lędźwiowym, które ostatecznie prowadzą do spondyloarthrosis rozwojowej są:

• Wrodzonych i nabytych wad i choroby kręgosłupa (na przykład, zapalenie stawów kręgosłupa, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, i tak dalej. D). Można to przypisać do najczęstszych wad wrodzonych kręgosłupa: lyumbalizatsiyu (wygląd szóstego kręgu w kręgosłupie lędźwiowym) i sakralizacji (fuzja sakralnej i kręgów lędźwiowych).
• Urazy kręgosłupa lub mikrourazy.
• Naruszenie procesów postawy lub metabolicznych w organizmie: czynniki ryzyka są i nadwagi.
• Sport na profesjonalnym poziomie, związane ze stałym obciążeniem kręgosłupa. Jest to definicja „spondiloartroz sportowca.”
• Siedzący tryb życia. Odnosi się to zarówno do starszych, którzy spędzają większość czasu w domu, a młodzi, których praca wymaga długotrwałego siedzenia w jednej pozycji w ciągu dnia pracy.
• Zaawansowany wiek. Z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, obecność choroby zwyrodnieniowej krążka i innych chorób o różnym pochodzeniu starsi ludzie często cierpią spondyloarthrosis.

Decydującym czynnikiem w rozwoju spondyloarthrosis dość trudne do zidentyfikowania. Jest udowodnione, że prowokuje zwyrodnieniową-dystroficzne zmiany w kręgosłupie są złożone przyczyny związane zarówno predyspozycje genetyczne i sposób życia.

Do niedawna spondiloartroz zdiagnozowana głównie u osób starszych (40 lat), ale w ostatnich latach choroba jest często wykrywany w 25-30-letnich pacjentów. Wynika to ze stałej obciążenia statycznego na grzbiecie (na przykład, w trakcie długotrwałego działania komputera).

Urządzenie do ładowania i słabe mięśniowo-więzadłowego (ze względu na siedzący tryb życia) są przyczyną zapalenia stawów lędźwiowo. Zmiany patologiczne w końcu prowadzić do odkształceń i pękanie w dostawowym tkanki chrzęstnej.

Aby zrozumieć mechanizm, dzięki któremu rozwija spondiloartroz wiedzieć ogólną strukturę kręgów i ich połączenia ze sobą.

To nie jest wspólne w klasycznym tego słowa znaczeniu. Pomiędzy trzonu kręgu związanych krążków, które składają się z części środkowej (jądra miażdżystego) i obwodowego - anulus. Ale biorąc pod uwagę, że kręgosłup pełni ważną funkcję pomocniczą w organizmie jest poddawany dużym obciążeniom, to nie wystarczy.

Tutaj natura „załatwione” i wzmocnić te połączenia różnych stawów przedłużaczy, które zapewniają elastyczność, właściwości amortyzujące kręgosłupa i jego siły.

Na każdym kręgu (z wyjątkiem kilku szyi) istnieją różne procesy - wspólne, krzyż, itd (neuronowa) ... Stawowej procesy są połączone ze sobą liniowo (pokrywający kręgu i poniżej) za pomocą stawy, które zapewniają elastyczność kręgosłupa i jednocześnie zapobiec nadmiernemu rozciągnięciu zasadowym związkiem elementu kręgów - krążka. Oprócz stawów, wszystkie elementy połączeń kręgów są wzmacniane przez różne konfiguracje aparatu więzadłowego.

Wraz z rozwojem procesów zwyrodnieniowych, w dysku międzykręgowego jest przerwanie sprężystości (proces rozpoczyna się z jądra miażdżystego w obszarze przejścia do strefy włókniste), pojawiają się mikropęknięcia. To zmniejsza odległość pomiędzy dwoma kręgami i położony obok powolnego zniszczenia samego dysku.

Ponadto, proces „włączone”, stawy, co zwiększa obciążenie w wyniku uszkodzenia płyty. Po pokonaniu tej wspólnej powierzchni kręgów zaczynają wystąpić wysokie ciśnienie krwi, co powoduje, że uszczelnienie (jako elementu zabezpieczającego).

Razem prowadzi do wadliwego działania związku międzykręgowy - zmniejsza wytwarzanie kolagenu. Występują zmiany układu mięśniowego, i w rezultacie tworzą kostne - kostnej narośli krawędzi, które ograniczają ruch w stawach. Na tle tych zmian, nie jest procesem zapalnym, który może doprowadzić do całkowitej utraty mobilności stawu.

objawy

Główne objawy zapowiadające choroby w rozwoju kręgosłupa lędźwiowego jest zespół bólowy. Jego lokalizacja jest ograniczona do miejsca urazu - lędźwiowego i lędźwiowo-krzyżowego.

Czasami ból promieniuje do okolicy lub uda obszarze kulszowego-krzyżowy. Ból może „zejść” na nodze, ale nie poniżej stawu kolanowego. Cechą charakterystyczną ból promieniujący do kończyn dolnych, jest brak objawów neurologicznych: obserwuje się osłabienie i drętwienie nóg.

Wzmocnienie ból przyczyny:

• Aktywność fizyczna.
• Długotrwały pobyt w jednej pozycji (siedząc lub niewygodna pozycja podczas snu).

Ból może być różnych typów:

• Ostry, intensywny ból związany z korzeni nerwowych włókien kompresji osteofity.
• Silne szwy oznaczone gwałtownego wzrostu (na przykład, z pozycji siedzącej).
• Ból związany z bólem długotrwałym statycznym położeniu korpusu.

Ból zwykle znikają po mały kompleks ćwiczeń.

Obecnie spondyloarthrosis sztywności porannej (ograniczenie funkcji ruchowych), co wynika z rozwoju osteofity (ostrogi kostne). Z biegiem czasu, to działa - maksymalnie jedną godzinę.

Ograniczenie ruchu kręgosłupa lędźwiowego występuje także z powodu ciągłego stresu włókien mięśniowych, pojawienie się kręgów podwichnięć w dotkniętych stawów.

Wideo: Spondylarthrosis

diagnostyka

W diagnostyce zintegrowanego podejścia:

1. Badanie rozpoczyna się od badania palpacyjnego, pozwalające zidentyfikować zwiększone napięcie mięśni w obszarze zagrożonym. Czasami dotykowy jest określana przez fuzję kręgów: sakralny i lędźwiowego.
2. Blokada diagnostyczny obejmujący podawanie leki przeciwbólowe (znieczulające) można określić źródła bólu - „Generator ból”
3. Badanie rentgenowskie prowadzi się w dwóch standardowych występów, i w bok określenia zmian w międzykręgowych, stawów, stan wyrostków kolczystych, a obecność tworzenia kości ostróg (kostne).
4. Zastosuj studia instrumentalne (MRI / CT) umożliwia wizualizację stopnia destrukcji kości, krążka międzykręgowego, tkanek miękkich i włókien nerwowych. Metody te są najbardziej dokładna diagnoza dla instalacji.
5. Radionuklidów Diagnostyka - skanowanie kości kręgosłupa za pomocą specjalnych „oznaczone” radioizotopów, które są dystrybuowane w kościach. Jeśli nie ma nadmiaru tkanki kostnej (na przykład pojawianie się osteofitów) radiofarmaceutyczny zgromadzona w tych struktur i dobrze widoczny. Zbieranie danych przeprowadza się za pomocą specjalnych urządzeń - kamery gamma i pojedynczego fotonu, tomografii emisyjnej, a sposób jest nazywany scyntygrafii. Mimo swojej dokładności, radionuklidów diagnostyki stosowana w spondyloarthrosis dość rzadkie. Jest to spowodowane ekspozycją na promieniowanie dla pacjenta i wysokich kosztów eksploatacyjnych - izotopów.

leczenie

Leczenie spondyloarthrosis, a także diagnostyka, - kompleks:

• farmakoterapia. Obejmuje ona zastosowanie chrząstkę (który skutecznie wpływać na regenerację tkanki chrzęstnej) i oznaczenie NSAID (na przykład, diklofenak, ibuprofen) do łagodzenia bólu i zmniejszenia stanu zapalnego. Jeśli nie ma wynik po niesteroidowe leki mogą używać hormonów steroidowych, są bardziej efektywnie przeciwbólowo i przeciwzapalnie. Ich celem musi być ściśle skoordynowane z lekarzy, jak ta grupa leków mają poważne skutki uboczne, oraz szereg przeciwwskazań.

Jeśli istnieje zwiększone napięcie mięśniowe, mają tendencję do korzystania z różnych środków zwiotczających mięśnie.

Przywrócenia uszkodzonej tkanki miękkiej trofizm pomocy naczyniowe i witaminy (grupa B).

Ponadto, w celu ułatwienia ból zaleca się stosowanie zewnętrznych maści rozgrzewające.

Wideo: osteochondrosis z lędźwiowo kręgosłupa. Jak leczyć osteochondroza odcinka lędźwiowego?

• LFK powołuje wzmocnić mięśnie kręgosłupa, zmniejszając obciążenie odcinka lędźwiowego (lordozy). Przebieg leczenia fizycznej składa się z 10-12 sesji, którego czas trwania jest osobno i może wynosić od 5 do 50 minut. Aby wzmocnić mięśnie grzbietu bardzo pożyteczne lekcje w basenie (pływanie). Z niewielkimi bólami dobrze pomóc kursy masażu leczniczego w okolicy lędźwiowo-krzyżowej.
• Fizjoterapia obejmuje przeprowadzenie sesji magnetoterapii dla uszkodzony oblast- do bólu z lekami przeciwbólowymi ionogalvanizatsiya wykonywanych.

fonoforeza Stosowanej (hydrokortyzon) i przetwarzanie lędźwiowego sinusoidalny prąd modulowany.

• Przeprowadzanie igloreflekso- i manipulacji wskazane jest jedynie przez doświadczonych i wysoko wykwalifikowanych specjalistów. W przeciwnym razie będzie to pogorszyć stan pacjenta i może powodować silny ból.

Potrzeba interwencji chirurgicznej w większości przypadków nie ma. Wyjątek stanowią pacjenci z wyraźnym bólem, nawet po przejściu NLPZ i sterydów. W takich przypadkach, hemilaminectomy i niszczenie bólu zakończeń częstotliwości radiowych.

W okresach remisji jest konieczne, aby ograniczyć podnoszenie ciężkich przedmiotów, śledzić masy ciała (jeśli nadwaga zwiększa prawdopodobieństwo nawrotu), prowadzą siedzący tryb życia (ale nie przeciążać kręgosłupa ciężkie ćwiczenia).

Co lekarz traktuje

Leczenie spondyloarthrosis jest obowiązkiem lekarza ortopedycznym. Jest specjalistą na podstawie skarg i objawów określa ilość wymaganych diagnostyki i taktyki dalszego leczenia. Po zakończeniu głównego cyklu terapii, pacjent idzie „pod skrzydła” lekarzy i fizjoterapeutów fizykoterapii.