Przewlekła niewydolność serca (CHF) i jego zakres

• przyczyny
• objawy
• diagnostyka
• leczenie
• profilaktyka

• Glikozydy, które stymulują serce, ale przedawkowanie może powodować rozwój zaburzeń rytmu serca, w tym zagrażających życiu (migotanie komór).
• Diuretyki są niezbędne klasy jednocześnie zmniejszając zdolność do pompowania, z uwagi na brak przyzwyczajenia i przedłużonego skutku terapeutycznego. Jednakże, w przypadku przystąpienia do niewydolności nerek mianować je z dużą ostrożnością.
• inhibitory ACE obniżać podwyższone ciśnienie krwi i zmniejszenia szybkości przebudowy (restrukturyzacji) mięśnia sercowego. Dawka powinna być wybrana pod nadzorem lekarza.
• Azotany rozszerzają tętnice wieńcowe i doprowadzić do normalizacji funkcji serca u pacjentów z chorobą wieńcową. Ponadto, frakcja wyrzutowa może zwiększyć przez zwiększenie ilości aktywnego mięśnia sercowego.
• Beta-blokery również zwiększenie rzutu serca poprzez zmniejszenie częstości skurczów.
• środki przeciwpłytkowe oraz środki przeciwzakrzepowe zmniejszyć ryzyko zakrzepów w świetle naczyń krwionośnych i jam serca.
• Leki, które poprawiają metabolizm i jak przeciwutleniacze są często przepisywane przez lekarza w CHF, ale ich skuteczność nie została udowodniona.

Leczenie chirurgiczne jest wskazane w przypadku choroby zastawek, choroba niedokrwienna serca i niektórych innych warunków. Obejmuje on:

• wieńcowych szczepienie pomostowania tętnic;
• wymiana zastawki;
• ballonirovanie i stentowania;
• Przeszczep serca.

W przypadku, gdy pacjent potrzebuje przeszczepu serca, ale nie ma odpowiedni organ może zainstalować urządzenia, które tymczasowo przejąć funkcję mięśnia sercowego.

Urządzenie jest sztuczne serce może tymczasowo przejmować funkcje pompowania do wykonywania przeszczep narządu

Kiedy CHF dekompensacji zwykle hospitalizacji pacjenta w oddziale intensywnej terapii. W zależności od stopnia zaawansowania niewydolności oddechowej, lekarz może wykonać intubację i rozpocząć sztuczne oddychanie z nadciśnieniem w końcu wdechu. powietrznej dlatego powinny być wzbogacone w tlen, ale nie więcej niż 60%. W krytycznym spadkiem częstości akcji serca wytwarzane tymczasowy montaż przezżylnej stymulatora, które ewentualnie mogą być dalej zastąpione urządzeniem do ciągłej.

Wraz z rozwojem komplikacji (obecność wysięku do opłucnej lub wodobrzusze) działają nakłucie w odpowiedniej wnęce i usuwania zgromadzonego płynu. Manipulacja z koniecznością spędzenia w szpitalu, a po nim pacjent powinien być monitorowany przez co najmniej dwa lub trzy dni, a przy zbyt szybkim usunięciu płynu ewentualnego gwałtownego spadku ciśnienia tętniczego i rozwoju upadku.

profilaktyka

Środki zapobiegawcze zmierzające do spowalniania progresji przewlekłej niewydolności serca, i na początku leczenia obejmują leczenie chorób, które mogą spowodować jego (CHD, nadciśnienie, kardiomiopatia). Jest to bardzo ważne dla wszystkich pacjentów z niewydolnością serca, aby radykalnie zmienić sposób życia i stosować się do kilku zasad:

• Kontrola i ograniczyć przyjmowanie płynów, w tym kulinarnych specjalności;
• zminimalizowania ilości zużytej soli;
• w ciągu jednego dnia, a jednocześnie do kontrolowania masy ciała oraz utrzymania odpowiednich rejestrów, pomoże to w czasie, aby odkryć ukryte obrzęki;
• rzucenia palenia i spożywania napojów alkoholowych, ponieważ mają one negatywny wpływ na stan mięśnia sercowego;
• ładunki odmierzonej dawki po konsultacji z lekarzem.

Wdrożenie tych zaleceń, tempo progresji CHF spadła znacząco, a pacjent będzie mógł przez długi czas, aby prowadzić normalne życie bez utraty jego jakości.

Przewlekła niewydolność serca jest powikłaniem wielu chorób mięśnia sercowego. Jest to związane z zaburzeniami kurczliwości miocytów i zmniejszenie frakcji wyrzutowej. Rezultatem jest zastój krwi w małym lub dużym kole. W zależności od dokładnie, które są zaangażowane części serca w procesie patologicznym, awaria może być prawej komory lub lewej komory. Odpowiednio, będzie inny i objawy choroby. W leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca jest konieczne wszelkie przeznaczone do leczenia choroby pierwotnej i zastosowanie interwencji objawowego.