Pulsoksymetria: istota metody, oznaczeń i zastosowań, a wskaźnik ugięcia

Jednym z głównych wskaźników normalnego funkcjonowania organizmu jest saturacja. Ustawienie to znajduje odzwierciedlenie w liczbie krwinek czerwonych i pomaga ustalić jego pulsoksymetrię.

Wdychane powietrze dostaje się do płuc, gdzie ma potężną sieć naczyń włosowatych, do wychwytywania tlenu, tak niezbędne dla wielu procesów biochemicznych. Wiadomym jest, że tlen nie jest wysyłana w „wolnej pływające”, inaczej komórki nie będzie w stanie uzyskać go w wystarczających ilościach. Aby dostarczyć tę pozycję do charakteru tkanek zapewnia przewoźników - erytrocyty.

Każda cząsteczka hemoglobiny krwinek czerwonych, jest zdolny do wiązania się z 4 cząsteczkami tlenu, a średni procent saturacji czerwonych krwinek nazywa nasycenia. To określenie znane anestezjolodzy że ocenianym parametrem stanu nasycenia pacjenta podczas znieczulenia.

Jeśli hemoglobiny za pomocą wszystkich rezerw, związane wszystkie cztery cząsteczki tlenu, nasycenie jest 100%. Nie jest konieczne, by wskaźnik ten był najwyższy, do normalnego życia wystarczy mieć ją na poziomie 95-98%. To nasycenie procentowy jest bardzo udostępnia funkcję oddechową tkanek.

Zdarza się, że zmniejsza nasycenie, i zawsze jest objawem patologii, więc indeks nie może być ignorowane, zwłaszcza kiedy choroby płuc podczas operacji, z niektórych rodzajów leczenia. Monitorowanie nasycenia tlenem krwi pulsoksymetr urządzenie jest przeznaczone do, i nadal patrzeć jak to działa i jakie są wskazania do jego stosowania.

Zasada pulsoksymetrii

W zależności od tego, czy hemoglobina jest nasycony tlenem, zmieniając długość fali światła, które jest w stanie wchłonąć. Zasada ta opiera się działanie pulsoksymetr składający się ze źródła światła, czujnik, detektor i procesora analizującego.

Źródło światła emituje długości fal czerwonych i podczerwonego, a krew absorbuje je w zależności od ilości związanych cząsteczek hemoglobiny tlenu. Związanych hemoglobina odbiera strumień podczerwieni i neoksigenirovanny - czerwony. Nie absorbowane światło jest wykrywane przez moduł detektora oblicza nasycenia i wysyła wynik na ekranie. metoda nieinwazyjna, bezbolesna, a jego postępowanie trwa 10-20 sekund.

Dziś stosuje się dwie metody pulsoksymetrii:

1. Przesyłowego.
2. Odbicie.

na transmisja Pulsoksymetria Strumień światła przenika przez materiał, w celu otrzymania wskaźników nasycenia emitera i czujnika odbiorcze powinny być umieszczone po przeciwległych bokach, między nimi - tkaniny. Dla wygody czujników stosowanych do badania małych części ciała - palec, nos, małżowiny.

Odbite oksymetrii pulsowej Wymaga to rejestracji fal światła, które nie są wchłaniane przez utlenionej hemoglobiny i odbite od tkanki. Metoda ta nadaje się do zastosowania w różnych obszarach ciała, gdzie czujnik znajduje się naprzeciwko siebie, nie jest technicznie wykonalne, czy odległość między nimi jest zbyt duża dla rejestracji strumienia świetlnego - na brzuchu, twarzy, ramion, przedramienia. Wybór studiów kładzie wielką przewagę odbitego pulsoksymetrii, chociaż dokładność i informatywności obu metod jest prawie taka sama.

Nieinwazyjny pulsoksymetryczny posiada kilka wad, wśród których - operacji zmiany w jasnym świetle, poruszających się obiektów, obecność środków barwiących (lakier do paznokci), konieczność dokładnego usytuowania czujników. Błędy w odczytach mogą być związane ze złym stosowania urządzenia, wstrząsu hipowolemicznego pacjenta, gdy urządzenie nie może złapać fali tętna. Tlenek węgla może wyświetlania i ma sto procent nasycenia, podczas gdy nie hemoglobiny nasycony tlenem i CO.

Obszary zastosowań i wskazania do pulsoksymetrii

W organizmie ludzkim przewidzianym „zapasy” pożywienia i wody, ale tlenu w nim nie są przechowywane, więc po kilku minutach po ustaniu jego otrzymania rozpocząć procesy nieodwracalne, co prowadzi do śmierci. Cierpią wszystkie narządy, a w większym stopniu - niezbędne.

Przewlekłe zaburzenia utlenowania promuje głębokich zaburzeń troficznych, które mają wpływ na zdrowie. Bóle głowy, zawroty głowy, senność, osłabia pamięć i aktywności intelektualnej, istnieją przesłanki do zaburzeń rytmu serca, zawału serca, nadciśnienia tętniczego.

Lekarz w recepcji lub podczas inspekcji pacjenta w domu zawsze jest „uzbrojony” stetoskop i tonometr, ale dobrze jest mieć przy sobie przenośnego pulsoksymetru, ponieważ definicja nasycenia ma ogromne znaczenie dla wielu pacjentów z serca, płuc, układu krwionośnego. W krajach rozwiniętych, instrumenty te są wykorzystywane nie tylko w szpitalach: lekarzy rodzinnych, kardiologów, pulmonologów aktywnie stosować je w swojej codziennej pracy.

Niestety, w Rosji i innych krajach byłego Związku Radzieckiego pulsoksymetrii jest prowadzona wyłącznie w oddziałach intensywnej terapii, w leczeniu pacjentów, którzy są na skraju śmierci. Wiąże się to nie tylko z uwagi na wysokie koszty sprzętu, ale również z braku świadomości lekarzy siebie o znaczeniu pomiaru saturacji.

Definicja utlenowania krwi jest ważnym kryterium pacjenta podczas znieczulenia, transportu pacjentów w stanie krytycznym w trakcie zabiegu, więc jest on powszechnie stosowany w praktyce anestezjologów i awaryjnych.

wcześniaki z niedotlenieniem ze względu na duże ryzyko uszkodzenia siatkówki i światło, a także wymagającego oksymetr impulsowy i ciągłego monitorowania saturacji krwi.

W praktyce terapeutycznej pulsoksymetryczny jest używany w leczeniu chorób układu oddechowego, przy ich braku, zaburzeń snu z bezdechem, sinica domniemany różnej etiologii, w celu kontrolowania przewlekłej terapii choroby.

Wskazaniami do pulsoksymetrii rozważyć:

• niewydolność oddechowa, niezależnie od jego przyczyn;
• Terapia tlenu;
• Środki znieczulające w czasie operacji;
• Okres pooperacyjny, zwłaszcza w chirurgii naczyniowej, ortopedii;
• Głębokie niedotlenienia patologii organów wewnętrznych, układu krwionośnego, wrodzone zaburzenia erytrocytów, itp.;
• Zespół prawdopodobne, bezdech nocny (bezdech), przewlekła nocny supervenosity.

przez noc pulsoksymetryczny

W niektórych przypadkach istnieje potrzeba pomiaru nasycenia tlenem w nocy. Niektóre stany towarzyszy zatrzymanie oddechu, gdy pacjent śpi, to jest bardzo niebezpieczne, a nawet groził śmiercią. Te nocne napady bezdechu są powszechne u osób z wysokim stopniem otyłości, chorób tarczycy, nadciśnienie płucne.