Przyczyny, objawy kliniczne i leczenie rzeżączki

Wiele chorób przenoszonych drogą płciową nie występują natychmiast, to znaczy zaraz po stosunku. Jest inkubacji gdy musi przejść względny czas (dni, tygodnie) między wejściem infekcji lub bakterii w ludzkim ciele, a pierwszy klinicznych objawów choroby. Takie choroby obejmują rzeżączki u mężczyzn, który rozwija się w różnych postaciach.

Czym jest rzeżączka?

Rzeżączki jest uważana za chorobę zakaźną, który jest spowodowany przez gonococcus. Zakażenie może tylko drogą płciową wiążących zmiana patologiczna błony śluzowej narządów moczowych, w niektórych przypadkach, to rozciąga się na błonę śluzową odbytu, spojówkach i w jamie ustnej. Wszelkie uszkodzenia błony śluzowej w wyniku procesu zapalnego ropnego prowadzi do rozwoju:

• zapalenie cewki moczowej;
• szyjki macicy;
• zapalenie jajowodu;
• odbytnicy;
• zapalenie stawów;
• zapalenie spojówek i inne choroby.

Źródłem infekcji może służyć jako osoby zakażonej, zakażenie odbywa się rzadko przez artykuły gospodarstwa domowego (obejmują one: bieliznę, ręcznik kąpielowy, ręcznik wspólny). Na zakażenie Domestic powiedzieć bardzo rzadko, ze względu na:

• gonococcus jest szybka utrata ciała ludzkiego w nieobecności warunków dla jego rozwoju;
• niewystarczająca liczba infekcji rzeżączkowym dla.

Mając to na uwadze, baseny, sauny, toalety publiczne, wspólne naczynia nie można uznać za główne źródło zakażenia. Najbardziej prawdopodobnym sposobem zakażenia jamy ustnej, gdy partner lub partnerka cierpi na rzeżączkę ustnej lub narządów moczowo-płciowych. W bardziej złożonych przypadkach zakażenie może być przenoszone na dziecko po urodzeniu, przez zainfekowanych narządów płciowych chorą matkę.

Jak rzeżączkę?

W pierwszych objawów klinicznych choroby, pacjent uświadamia sobie, 3-7 dni po zakażeniu, gonokokowego tym okresie inkubacji. Przy wysokiej odporności organizmu na patogeny różnych chorób objawy mogą przeszkadzać pacjenta dopiero po kilku tygodniach. Choroba charakteryzuje się dwa rodzaje przepływu: ostre i przewlekłe. W ostrym rzeżączki pacjenta dotyczy:

• rozładowania śluzu i ropy:
• nieprzyjemne pieczenie i ból w cewce moczowej;
• częste oddawanie moczu i bolesne.

Nieleczona infekcja rozprzestrzenia się od zakażenia cewki moczowej wnika najądrza, powodując jej zapalenie (mówimy o zapalenie najądrzy i orchiepididymitis). Proces zapalny powoduje wzrost w jądrach, towarzyszy bardzo silny ból i gorączka. Po kilku (3-4) tygodniach proces zapalny lub przepuszcza się lub przewlekły. W bardziej złożonych przypadkach może być trzeci martwicy występ (utajone) tworzą rzeżączki.

Objawy przewlekłych postaci rzeżączki są często mniej wyraźna, dzięki czemu pacjent opóźnił wizytę do urologa lub chorób wenerycznych. W przeciwieństwie do ostrej postaci przewlekłej jest uważany za najbardziej niebezpieczne, ponieważ brak objawów często prowadzi do zaniedbania i powikłań.

Powikłania rzeżączki

Bez leczenia przewlekłej postaci powoduje, że choroba rozszerza się następnie, moczowodu, pęcherza moczowego, nerki, powodujące procesie zapalnym. Oprócz tego pojawiają się powikłania zapalne rozprzestrzenia się na penis, wewnętrzna warstwa napletka, prostaty strumienia moczu, kanał kasetonów. Jest on uważany za poważne powikłania, takie jak zapalenie pęcherzyków nasiennych (pęcherzyków) i najądrza (zapalenie najądrzy), a także zwężenie światła cewki moczowej.

Na tle pęcherzyków rzeżączka rozwija dotkliwie i towarzyszą objawy takie jak:

• gorączka;
• Wygląd tępy ból w okolicy pachwinowej, kości, odbytu, które są większe i wypróżnienia moczu procesu;
• dreszcze;
• zmęczenie;
• ból głowy;
• częste oddawanie moczu;
• erekcji nocnych;
• izolacja od spermy krwi.

Gdy zapalenie najądrza, jako jeden z rodzajów powikłań rzeżączki, podwyższenie temperatury ciała, sięgająca 39-40 stopni, zaczerwienienie i obrzęk moszny, dany pacjent jest tak silny ból jądra, że ​​czasami pozbawia zdolność poruszania się. Z klęską obu jąder i nieodwracalne skutki podjęcia charakteryzuje rozwój gruczołu krokowego, impotencji i bezpłodności.

Diagnoza rzeżączki

Do diagnozy pacjent niektóre objawy kliniczne niewystarczające. Lekarz kieruje się wynikami diagnostyki mikrobiologicznej i badaniach laboratoryjnych. Takie podejście wynika z faktu, że rzeżączka u mężczyzn w ich objawy są podobne do innych chorób zakaźnych, przekazując drogą płciową.

Diagnostyka mikrobiologiczna składa się z następujących metod:

• Mikroskopia (mikroskopowy);
• bakteriologiczne;
• serologiczne;
• Biologia molekularna.

Sposób Bacterioscopic obejmuje barwienie rozmazów Gram dwa, a także 1% wodny roztwór błękitu metylenowego, 1% alkoholu roztworu eozyną. Sposób bakteriologiczne jest przeprowadzenie siewu na pożywce i pozwala na ocenę wrażliwości gonokoków do leków. Sposób polega na wykonaniu serologiczne RAC (wiązanie dopełniacza) przy użyciu surowicy krwi pacjenta. Cząsteczkowej metodą biologiczną ma wysoką czułość i specyficzność.

Badania laboratoryjne z rzeżączki składa się z:

• Całkowity skok;
• Sposób wykrywania antygenów patogenu;
• Sposób wykrywania DNA patogenu;
• siew;
• Wykrycie przeciwciał przeciwko patogenu.

Ogólnie wymaz lub wymaz na florę, to wydzielina z cewki moczowej i badania w celu określenia liczby leukocytów. Na podstawie liczby, to jest możliwe, aby ocenić obecność lub nieobecność stanu zapalnego. W celu realizacji sposobu wykrywania antygenu patogenu są także wykorzystywane cewki kanał. Sposób wykrywania patogenu DNA, polega na reakcji łańcuchowej polimerazy i zapewnia maksymalną precyzję i diagnozowania przewlekłego bezobjawowej zakażenia.

Istota polega na zastosowaniu siewu badanego materiału w takim środowisku odżywczym, są uważane za odpowiednie do wzrostu drobnoustrojów chorobotwórczych. Wykorzystywane do wysiewu absolutorium z cewki moczowej. Unikalna metoda o wysokiej precyzji, ale trwa bardzo długo - od 7 do 10 dni. Do metod wykrywania przeciwciał dla patogenu z zastosowaniem krwi pacjenta.

Walka z rzeżączką

Biorąc pod uwagę fakt niepodważalny, że jedną z konsekwencji rzeżączki może być bezpłodność, pacjent powinien być obowiązkowy i pilne odwołanie się do chorób wenerycznych, aby uzyskać właściwą pomoc. leczenie rzeżączki powinny być lekarzem, którego obowiązki obejmują indywidualny wybór schematów leczenia i stałe monitorowanie stanu pacjenta w czasie. Samo-leczenie z pomocą przeciwmikrobowe nie jest zalecane, ponieważ jest możliwe tworzenie bakteryjnej oporności na lek, a przejścia choroby w postaci przewlekłej.

Łagodna forma rzeżączki leczony ambulatoryjnie. Leczenie tej choroby polega na terapii antybiotykowej, której celem jest całkowite zniszczenie czynnika zakaźnego - gonococcus. Doświadczony specjalista jest zobowiązany poinformować o tym pacjenta przed leczeniem (kilka dni) każda płeć, a także ograniczyć spożycie alkoholu i napojów alkoholowych zostały wyłączone.

Podstawą terapii antybiotykowej, aby grupy penicyliny. Jest to kwestia benzylopenicylina, amoksycylina, oksacylina, najbardziej skuteczne i powszechnie stosowanych antybiotyków gonorrhoeae. W tych przypadkach, gdy preparaty opisane z jakiegokolwiek powodu lub przeciwwskazane pacjentów wykazują nieefektywności wyznaczonych cefalosporyny ( „Tsefataksim”, „cefaklor”, „cefazolina”, „ceftriakson”), makrolidy ( „azytromycyny”, „jozamycyna”), fluorochinolony ( "Ciprofloxacin", "lomefloksacyna" "Lewofloksacyna", "ofloksacyna").

W przypadku indywidualnych tolerancji lub niską wydajnością czynnych lub pomocniczych elementów wymienione preparaty uciekają się do stosowania sulfonamidów o przedłużonym działaniu. Są to:

• "Preparat Septrin", "Biseptol", "Sulfatene" "Bactrim" - kombinacja leków o trimetaprimom;
• "Sulfademitoksine", "sulfamonometoksina" - preparaty o przedłużonym uwalnianiu.

Ponieważ większość leków znacznie obniżyć odporność organizmu zakaźnego, oraz osłabienia układu odpornościowego, zaleca się, aby użyć równoległego leków immunokorrektiruyuschih które zwiększają własną reakcję obronną organizmu. W niektórych przypadkach, głównym leczenie nie daje pozytywne rezultaty, lekarz wykonał wymianę leków przeciwbakteryjnych oraz powołanie nowego schematu leczenia.

Po zakończeniu leczenia, lekarz będzie wymagał regularnych kontroli w celu wykluczenia jakichkolwiek ponownego wykrycia obecności u pacjenta z rzeżączką. Przy ujemnych wynikach ponownego zbadania pacjenta jest proszony do przestrzegania środków zapobiegawczych. Istotą działań prewencyjnych jest ochrona podczas aktów seksualnych i ponownego badania po upływie pewnego czasu. Zwykle zaleca się przestrzegać środków zapobiegawczych w przewlekłej rzeżączki.