Hormon luteinizujący

hormon luteinizujący - gonadotropinę biologicznie substancja czynna (peptydu). Hormon ten jest syntetyzowany w przysadce mózgowej i przedostaje się do krwiobiegu. Docelowa za skutki tej substancji są gruczoły płciowe. Rola hormonu luteinizującego normalnie niezwykle ważne dla utrzymania zdolności rozrodcze u samców i samic ciała.

Normalne wartości hormonu luteinizującego

Normalne stężenie hormonu luteinizującego zależne od płci, wieku i kobiet, a na konkretnym dniu cyklu miesiączkowego lub ciąży.

U dzieci w wieku dojrzewania (do 11 lat) Szybkość hormonu wynosi od 0,03 do 3,9 mlU / ml. W tym okresie różnice między płciami nie wpływają na wydzielanie substancji.

Chłopcy w wieku powyżej 11 lat i mężczyźni są normalne wartości hormonu luteinizującego od 0,8 do 8,4 mIU / ml. Bardzo charakterystyczne jest stabilne stężenie substancji we krwi.

U kobiet w wieku rozrodczym są rejestrowane zauważalne wahania hormonu luteinizującego w zależności od dnia cyklu miesiączkowego. W ten sposób w pierwszych 14 dniach cyklu (pęcherzykowy okres) wskaźnik wynosi od 1,1 do 8,7 mlU / ml. Na dzień owulacji stężenie wzrasta gwałtownie do 72 mlU / ml. W kolejnym okresie (faza lutealna), hormon zwykle określa się w zakresie od 0,9 do 14,4 mlU / ml.

Ważna jest nie tylko ilość hormonu luteinizującego samego, ale także jego związek z innym gonadotropiny (pęcherzyków). Zwykle stosunek LH / FSH jest 1,5-2 u kobiet w wieku rozrodczym. W dziewczęta menarche stosunkowi hormonów to 1. W ciągu pierwszych dwudziestu czterech miesięcy po rozpoczęciu cyklu - do 1,5.

Starzenie ciała prowadzi do stopniowego ekstynkcji gruczołów rozrodczych. Proces ten towarzyszy wzrost poziomu hormonu luteinizującego krwi.

U kobiet po menopauzie znikają cykliczne zmiany wydzielania tej substancji w przysadce mózgowej. stężenie we krwi jest stabilna i jest zazwyczaj 18,6-72 mlU / ml.

Dla mężczyzn powyżej 60-65 lat charakteryzuje się stopniowym wzrostem poziomu hormonu luteinizującego. Norma jest stężenie substancji ponad 8,4 mlU / ml.

Biologiczne działanie hormonu luteinizującego

hormon luteinizujący promuje dojrzewanie gamet, czyli komórek rozrodczych.

 U kobiet, głównym efektem tej substancji

• Stymulacja estrogenów;
• owulacji (pęknięcie pęcherzyk i uzyskania dojrzałego OVA);
• tworzenie ciałka żółtego;
• wzrost produkcji progesteronu.

Niezwykle wysoki poziom hormonu luteinizującego po fazie folikularnej cyklu miesiączkowego promuje nie tylko pojawienie się gotowe do zapłodnienia komórki jajowej, ale także wpływa na zachowania seksualne kobiet.

U mężczyzn, efekt biologiczny peptydu

• zwiększyć poziom testosteronu we krwi;
• dojrzewanie plemników.

W starszym wieku, efekt biologiczny gonadotropiny jest zmniejszona. Jego stężenie w osoczu wzrasta, ale gonady stopniowo tracą wrażliwość na niego. Nawet bardzo wysokie poziomy hormonów są w stanie wywołać owulację u kobiet po menopauzie, lub zwiększyć poziom testosteronu u mężczyzn po 60 latach.

Przemysł farmaceutyczny wykorzystuje konkretny wydzielanie peptydu LH w podeszłym wieku. Z krwi kobiet w okresie menopauzy dostać leki (gonadotropin). Leki te mogą być stosowane do zwalczania niepłodności.

 Kiedy należy zrobić test

Definicja hormonu luteinizującego wydać na poradę lekarza. Najczęściej badanie powołać ginekolodzy, Andrologii i Endokrynologii.

Wskazania do analizy u dzieci

• przedwczesnego rozwoju płciowego;
• opóźniony rozwój płciowy;
• zahamowania wzrostu.

Wskazaniami do analizy kobiet

• brak miesiączki;
• Skąpe miesiączki krótkie (do 3 dni);
• krwawienia macicy;
• niepłodność;
• poronienie;
• endometrioza;
• zespół policystycznych jajników;
• nadmiar włosów na twarzy i ciele.

U mężczyzn, analiza krwi zaleca się

• zmniejszenie popędu płciowego;
• niepłodność.

Ponadto, kontrola luteinizującego peptydu koniecznego podczas zapłodnienia in vitro (IVF), dla ustalenia dnia owulacji.

Wysokie wartości gonadotropiny

Hormon luteinizujący może być podwyższone w różnych chorobach organów i układów.

Na części układu rozrodczego u kobiet, spowodować nadmierne stężenie endometriozy, zespołu policystycznych jajników oraz przedwczesne wyczerpanie jajników. Wszystkie te zaburzenia charakteryzują się brakiem regularnej owulacji.

U mężczyzn hormon luteinizujący może zostać zwiększona z powodu klęski jąder żylaków i innych chorób.

Powodem jest wysokie stężenie gonadotropin hipogonadyzmu pierwotnego, czyli niewydolnością gonad.

Warunek ten rozwija się, gdy:

• wrodzony brak jąder i jajników;
• wnętrostwo;
• zespół Klinefeltera (true i false);
• zespół Turnera;
• Zespół del Castillo;
• Zespół, jąder feminizacji;
• autoimmunologiczne, światła, zakaźną gruczoły uszkodzenie tkanki;
• chirurgiczne usunięcie jąder lub jajników.

Ponadto peptyd luteinizujący może być zwiększona z guzem (gruczolaka przysadki), niewydolność nerek, stres, głód, nadmierne obciążenie.

niskie wartości

hormonu luteinizującego u kobiet obniża się w czasie ciąży i karmienia piersią niemowlęcia. W tych okresach dojrzewania życiowego jaj w jajnikach tymczasowo zawieszone.

Patologiczne przyczyny braku gonadotropin LH:

• otyłość;
• zespół sheehana;
• zespół Marfana;
• panhypopituitarism;
• karłowatość;
• Patologia podwzgórza i przysadki mózgowej (nowotworu, krwotoku, promieniowanie, lub choroby autoimmunologiczne);
• hiperprolaktynemia.

Palenie, alkoholizm, niektóre leki mogą wywołać niski poziom hormonu luteinizującego gonadotropin we krwi.

Dość częstym problemem u kobiet z niepłodnością lub zaburzeń miesiączkowania jest brak ciałka żółtego. Stan ten charakteryzuje się brakiem poziomu hormonu luteinizującego podczas owulacji i po nim.

korekta

Jeżeli w trakcie badania krwi wykazały niskie lub podwyższonego poziomu peptydu luteinizującego, wymagała odpowiedniego leczenia.

Hormonalne leki są przepisywane w celu przywrócenia funkcji rozrodczych. Takie leki mogą być potrzebne dla kobiet z zespołem policystycznych jajników, jak również w trakcie protokołu IVF. Mężczyźni gonadotropiny podawać podczas leczenia zaburzenia spermatogenezy.

W wielu innych sytuacjach uzasadnione mianowanie estrogenu, progesteronu i androgenów. Substancje te normalizują czynność układu rozrodczego i wpływa na metabolizm.

Gdy hiperprolaktynemia skutecznych leków leczenia sporyszu (bromokryptyna i kabergolinę).

Ponadto, czasami może wymagać leczenia chirurgicznego. Takie interwencje polecane przez gruczolaka przysadki, zespół policystycznych jajników i wnętrostwo.

Terapie wybiera lekarza prowadzącego biorąc pod uwagę specyficzne zaburzenia przyczyna i związanych z nimi chorób.