Radość z goryczą - urodził się w rodzinie chorego dziecka

Dla konkretnej odpowiedzi na pytanie, która jest nierówna, należy wziąć pod uwagę kilka możliwych sytuacji - jak streszczenie, streszczenie, i związane z opowieści z życia wziętych młodych matek, mamy do czynienia ze straszną diagnozę.

Opcja pierwsza - w czasie ciąży. zaburzeniami rozwojowymi

Rozważmy sytuację, w której przyszli rodzice w wyniku inspekcji, testów, na podstawie analiz przeprowadzonych przez USA i zgłoszonych tragiczne wieści: „Twoje dziecko„- wtedy usłyszał diagnozę, rokowanie, perspektywy, być może - i propozycję przerwania ciąży. W niektórych przypadkach, przyszła mama po nazwie choroby zanika chęć usłyszeć więcej. Jest to normalne - według lekarzy, każdy człowiek w obliczu diagnozy ciężka przechodzi jeden po drugim kilka psychologicznej stadiy- a jeden z nich - odrzucenie diagnozy. Odmowa znów - normalny reakcji człowieka. Zwłaszcza - matka, dziecko, które jeszcze się nie narodził, ale już wiadomo, że nigdy nie będzie w stanie stać się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa. I nie fundamentalnie co próbuje powiedzieć lekarzowi, co dokładnie zdiagnozowany - do jednego, na którego macica jest już tam, już żywego dziecka, wszystkie te słowa po raz pierwszy nie może znieść żadnego semantycznej obciążenia.

„Mój przyjaciel rodzi chore dziecko„- mówi Ina K., matka dwojga dzieci zdrowych. Zespół Downa dziecko delikatny i taktowny, powitać dziecko rodziców w podeszłym wieku. Fakt, że dziecko urodzi się z wysokim prawdopodobieństwem „daunenkom” wiedział z góry - pozytywne projekcje nie pozostawiają somneniyvrachi oferuje kobietom sztuczne urodzenia - ale chęć podjęcia ją tylko jej dziecko w ramionach nie wolno stać fainthearted. Teraz wszystkie trzy z nich - niezwykle szczęśliwy: dziecko jest określona genetycznie, takie jest cechą dzieci w dół. Rodzice w ekstazie po prostu przez sam fakt tego, co się stało, „Parenthood”. Kurtyna.

Historia drugi - nie tak promienna. nagła choroba

A co, jeśli wynik jest doskonały płynęła ciąży młoda matka już na sali porodowej usłyszeć smutną wiadomość? Czas na szkolenie moralnej nie miała uprawnienia do podejmowania świadomej decyzji - jak dobrze. „Zaproponowano mi, aby nie wziąć dziecko ze szpitala. Zgodziłem się. " Katarzyny, w wieku 19 i pół ma polurebenok, nie wyobrażam sobie życia z niepełnosprawnym okruchy na rękę: ICP - nie tylko diagnozę, w rzeczywistości, to zdanie. Skazać wszystko - młodość, szczęście, macierzyństwo, plany na przyszłość, perspektywy i nadzieje rozpromieniony dziecko, dumni ze swoich osiągnięć.

Ale istnieje kilka matek, nauka, że rodzi chore dziecko, nie daj się depresji, nie spieszyć się do wyjścia, zapomnieć. Jest to najbardziej trudny test, a czasem pół-drożny jest zapalonym pragnienie - aby przewinąć do tyłu czas na zmianę decyzji, aby słuchać słowa lekarzy w szpitalu, zrelaksować się jeszcze dalej i zgadzam się z lekarzami w samicy konsultatsiiNo taka jest moc matek - wszystkie wątpliwości i tchórzliwy odwrót, gdy dziecko po raz pierwszy sam poradzić sobie z zadaniem. Nawet jeśli jest to proste do wiązania sznurowadeł czy mało rozpostartymi ramionami - czasami tak wystarczająco małe, aby mieć dziecko matkę, która urodziła się chora, z powrotem siłę i wiarę w zwycięstwo. Moralność nie jest tutaj w ogóle. Trzy historie - trzy wersje wydarzeń. Trzech młodych ludzi, którzy nie mogli być, zrobić kolejne rozwiązanie ich matki. I nikt nie ma prawa oceniać żadnego z nich. Pomoc, pochwała, być z nich dumny, aby wspierać i zachęcać - jak to możliwe. Cała reszta - pozostanie w sercu matki.